Afgelopen maandag is Yvonne eindelijk geopereerd. Het was een hele klus om het voor elkaar te krijgen. De operatie werd telkens uitgesteld omdat er geen plek was, maar helaas was ons telkens wel verzekerd dat het kon. Het porbleem was voornamelijk dat Yvonne vanwege de operatie de 12 uur daarvoor niets mocht eten. Nadat 2x te hebben moeten doen zonder dat het nodig was, nou dat doet gewoon pijn aan je hart. Zo’n klein meisje, een baby eigenlijk nog, die je eten moet weigeren, vreselijk vond ik dat.
Ze had een uistekende chirurg die gelukkig ervaring had met haar specifieke geval en het ook aandurfde. De operatie is dus goed verlopen en nu moet ze bijkomen en revalideren. Het gaat zichtbaar met haar en ze eet veel yoghurt, vindt ze heerlijk. Het is nu heel erg belangrijk om de juiste nazorg voor haar te kunnen regelen. De zusters in het ziekenhuis zorgen alleen voor de patienten als er om gevraagd en, belangrijker, betaald wordt. Vreselijk, maar het is nu eenmaal zo. Dat betekent dat ik overal bovenop moet zitten en achter ieders broek aan moet lopen. Flinke klus, maar dat kan ik wel.
No comments:
Post a Comment