Nieuw materiaal voor ziekenhuis in Doume

Het ziekenhuis in Doume heeft nu een vernieuwde en veilige watervoorziening maar ontbreekt het nog steeds aan veel materiaal. Daarom zijn we momenteel bezig om oud ziekenhuismateriaal met een container vanuit Nederland te verschepen.

Doume heeft een regionale functie, veel mensen lopen dagen om er te komen. Na zo’n toch verdien je een goede behandeling!

Een operatiekamer

 

Malaria mug

Van Alida en Martin heb ik een mooi muggennet gekregen. Het doel van een net is natuurlijk om de muggen, ivm malaria, buiten je bed te houden. Omdat ik het niet op de juiste wijze heb opgehangen lukt dat niet altijd. Op de foto zie je wat het resultaat is van een net wat niet goed is opgehangen. Een mug in bed en malaria in m'n lichaam...

Reizen door het binnenland

Tijdens het reizen door het binnenland moet je voorbereid zijn op allerlei situaties. In onderstaand voorbeeld lag er een boom op de weg. Na een stuk lopen vond ik sterke mannen die voor wat geld hun machettes gebruikten om hem op te ruimen zodat ik m’n reis naar de missie in Mesangmena (Oost Kameroen) kon vervolgen. Ik ging daar naar toe om Pater Phillipe te bezoeken, hij zat tot kort in Doume.

Met dit soort reizen is het beter om met z’n tweetjes te zijn, in m’n eentje is dit soms moeilijk op te lossen.

Gift aan openbare school Mengan

Hier een fotoverslag van een bezoek aan de openbare school van Mengan, 60 km ten zuiden van Yaounde. Ik was hier om ze een beetje te helpen met wat nieuw schoolmateriaal.

 

Water in Bertoua

Mijn dochter Saskia maakt een film over een water project in Bertoua van enkele Nederlandse rotary clubs. Ik liep met haar mee.

Thuis

Ik woon nu alweer een kleine anderhalf jaar in mijn woning in Yaoundé. Nog steeds noem ik het mijn woning, maar voor mijn gevoel komt daar wel steeds meer verandering in. Sinds ik naar kameroen ben gekomen ben ik opzoek geweest naar een geschikte woning waar ik een thuis van zou kunnen maken. Niet alleen voor mezelf, maar ook voor mijn kinderen. Hoewel het misschien tijd zou kosten om iets geschiktst te vinden, ging er vanuit dat ik binnen een jaar toch wel iets moest hebben gevonden.

Daarvan uitgaande heb ik de eerste paar maanden bij mijn broers gewoond. Niet slecht, maar vooral bij bezoek van mijn kinderen was het niet de ideale situatie. Ik ben wat harder gaan zoeken, maar was of net te laat of het was te duur. Uiteindelijk had ik huis gevonden waarvan ik dacht, dit kan wel iets zijn. Het moest een beetje verbouwd worden, maar dan kon iedereen er in. In de tussentijd ben ik ergens in een tijdelijk appartement gaat zitten, bij mijn broer werd het een beetje druk, met de gedacht dat het maar voor een half jaar zou zijn.

Naar mijn idee had ik het huis gekocht, maar uiteindelijk is dat verkeerd afgelopen. Ik was daar erg verdrietig over en heb nog geprobeerd om het recht te krijgen, maar helaas. Mijn tijdelijke appartement had ik niet ingericht, omdat ik dacht toch snel weg te zijn. Er stond een bed, twee stoelen en een klein gaspitje met oven. Een paar maanden geleden ben ik erg ziek geworden en was daardoor gebonden aan huis. Op dat moment merkte ik goed dat ik in deze woning leefde, maar dat ik me er niet thuis voelde. Toen ik weer aan de beter hand was heb ik, met behulp van mijn dochter, de koelkast, de over, foto's, banken e.d. uit de container gehaald en in mijn huis geplaatst. Het voelt nog steeds niet als een thuis, maar de eerste stap is gezet.

Auto wassen, heitje voor karweitje

Tijdens een bezoek aan de seminarie in Doume ontkom ik natuurlijk niet aan heitje voor karweitje. Een echte win win situatie is het niet, want na de rit terug is de auto weer helemaal oranje van het stof.

Hitte

In Nederland is men gewend dat een afspraak een afspraak is. Dit betekent dat als je om 10 uur hebt afgesproken, je er ook om 10 uur bent. Beter is nog om er eigenlijk een kwartier eerder te zijn, een paar rondjes te lopen en precies om 10 uur aanwezig te zijn. Dit betekent ook dat als je dringend een antwoord op je vraag hebt, je dan ook snel een antwoord kan verwachten.

In Kameroen is men dit niet gewend. Een afspraak is een afspraak, natuurlijk, maar niets staat vast en vooral de tijd niet.

Ik heb, zoals ik heb vermeld in eerder blogs, meer dan 20 jaar in Nederland gewoont. Blijkbaar heb ik ook alle gewoontes overgenomen want ik was het helemaal vergeten. Vergeten dat als je om 10 uur afspreekt dat je niet verbaast moet opkijken als men om 15.oo uur binnenkomt, of later. Vergeten dat als ik cijfers nodig heb om het een of ander te begroten en daar een tijdsbestek aan hang, namelijk graag binnen twee weken, ik mezelf in de vingers snijd. Als het geen haast heeft dan is het vervelend, maar dan denk ik ook dat komt wel goed. Maar soms zit er haast achter en wil ik direct een antwoord op mijn vraag, en dan frustreert het zeker dat het allemaal langzaam, langzaam gaat.

Natuurlijk heeft is dit fenomeen verklaarbaar, het komt door de hitte. Het is gewoon zo warm dat alles gewoon wat langzamer gaat. Denk maar na, wanneer Nederland (incidenteel)getroffen word door een hittegolf, een hittegolf betekent dat het 5 dagen warmer is geweest dan 30c, dan lopen we langzamer, slapen we in de middag, stoppen we eerder met de werkdag, kunnen we uren tafelen etc. Alles gaat dan gewoon langzamer. Maar waar we in Nederland maar een paar dagen een hittegolf hebben, is er in Kameroen altijd een hittegolf.

Zo ben ik al een tijdje(2 maanden) aan het wachten mijn contactpersoon bij de havendouane in Douala die mij een schatting kan geven over de kosten van het invoeren van een container. Natuurlijk probeer ik aan te geven dat er voor mij enige haast achter zit, maar daar kan deze man natuurlijk helemaal niets mee. mijn haast is zeker niet zijn haast, zoals ik heb begrepen. Dus wacht, min of meer, geduldig af totdat hij er klaar voor is.

Taxi

Mijn auto wordt de komende dagen onderhanden genomen door mijn garagist, dus mocht ik naar buiten willen gaan dan zal ik de taxi moeten pakken en daar heb ik een grondige hekel aan. Omdat ik hier heb geleefd ben ik niet anders gewent dan dat er taxi’s zijn, maar zelf ik ben verbaasd over de enorme groei van taxis in Yaounde en de problemen die dat met zich mee brengt.

Taxichauffeurs leven, net als in alle andere landen, van de ritten die ze maken en het geld dat ze daar mee verdienen. Maar in NL als je een taxi neemt heb je die voor jezelf. In Kameroen deel je een taxi en altijd met 1 persoon meer dan er wettelijk in een auto kunnen. Je moet weten waar je naar toe wilt gaan en aangezien er niet heel veel met straatnamen wordt gewerkt, moet je de verschillende wijken kennen van Kameroen. Ik kan zeggen dat er 5x meer wijken zijn in Yaounde dan dat er stadsdelen zijn in Amsterdam.

Maar goed er zijn dus geen straat namen dus je moet werken met wijken en herkeningspunten. Het volgende wat je moet weten is wat verschillende afstanden kosten, als je niet duidelijk zegt hoeveel je voor een rit betaalt zullen ze altijd proberen om er wat meer van te maken. Als je weet waar je naar toe wilt en je weet hoeveel je moet betalen is het zaak om aan de goede kant van de weg te staan. Sta je aan de verkeerde kant van de weg voor je eindbestemming dan is er geen taxi die je mee zal nemen. Als je goed staat dan is het wachten totdat er een taxi langskomt en dit gebeurt heel vaak aangzien er een heleboel taxis zijn in Yaounde.

De taxis in Yaounde zijn geel dus je kan ze ook niet missen. Als een taxi plek heeft, en plek wordt bepaald door de taxichauffeur op basis van andere zaken dan ruimte, dan zal hij langzamerrijden en claxoneren zodat je kan aangeven waar je naar toe wilt gaan. Helaas ben jij niet de inge persoon die wacht op een taxi en er zijn geen taxipunten dus iedereen staat gewoon aan een kant van de weg te wachten.
S’ochtends, s’middags en s’avonds staan er dus grote groepen mensen te wachten op taxis.

Als een taxi besluit om je niet mee te nemen dan rijd hij door naar de volgende persoon die staat te wachten op een taxi enzo verder totdat hij of iemand mee neemt of verder rijdt. Een claxon volgend op je bestemming betekent dat je mag instappen. Dit proces neemt een paar seconden in beslag, maar omdat ik niet de enige ben die ergens naar toe wil is de straat vol met taxis die claxoneren en zorgen voor lange files over de hele stad. Wat betekent dat een rit van 15 minuten rustig 30 of zelfs 45 minuten kan duren. Wat misschien nog niet eens zo heel erg is als je in je eentje in de taxi zit, maar met 5 medepassasgiers en 1 chauffeur is dat een heel ander plaatje. En daarom hou ik er niet van om een taxi te nemen.

Marktprijzen

De afgelopen weken zijn erg druk geweest. Zoals ik al melde ben ik ziek en ik heb nu pas het idee dat ik me een beetje beter aan het voelen ben. Omdat ik ziek ben is mijn dochter hier voor drie weken en daar ben ik heel blij mee, maar dat maakt mijn anders vrij rustige leventje wel een stuk drukker. In plaats van alleen voor mezelf te zorgen moet ik ook op haar letten. Niet dat het gevaarlijk is in Yaounde en dat ze niets zelf kan doen, maar de zaken gaan hier wel anders dan in Nederland.

Een simpel voorbeeld: de boodschappen doen. In Nederland pak je de fiets(of auto om flink in te slaan) je gaat naar de supermarkt, vult je mandje of karretje met wat je nodig hebt, rekent af en gaat weer naar huis toe. In Kameroen gaat het iets anders. Er bestaat zoiets als een supermarkt, maar deze zijn erg duur en zijn voor de normale bevolking niet bereikbaar. Blijft over de markt om je boodschappen te doen. Weer moet ik er bij zeggen dat de markt hier niets lijkt op de markt in NL.

De markten hier kunnen erg groot zijn en erg klein, maar het is er alijd druk en elk beschikbaar plekje wordt gebruikt als ruimte om je waren te verkopen. De stallingen zijn allemaal verschillend en geen is eigenlijk hetzelfde. Sommige mensen hebben een houtenhutje met spullen, andere mensen hebben alleen een plakje om achter te staan. En dit allemaal door elkaar! Ik kan je vertellen dat dit erg chaotisch overkomt als je er voor het eerst komt. En toch is er als je goed kijkt een zekere orde in de chaos. Zo zul je alle slagers bij elkaar in de buurt vinden, alle kippenverkopers bij elkaar, de groentje bij elkaar enzevoort.

In de supermarkt hangt bij elk product een prijskaartje, in de markt in Yaounde moet je weten wat de prijs is van elk product want ze werken, bijna nooit, met prijskaartjes. Dus als mijn dochter boodschappen wil doen dan zal zij 5 tomaten kopen voor 1000cfa terwijl iedere inwoner van Yaounde weet dat deze niet meer horen te kosten dan 300cfa. Hetzelfde met alle andere boodschappen, de prijs zal een stuk hoger liggen als ik haar er alleen op uit laat gaan. Dus als er boodschappen moeten worden gedaan stuur ik haar mee met een van haar vele tantes en kan zij toch nog voor haar moeder zorgen.

Regenseizoen

Het regenseizoen is begonnen en dat betekent, zoals de naam al zegt, heel veel regen. Anders dan in Nderland betekent dit niet dat het koud is, in tegendeel het is juist aangenamer door dat de regen zorgt voor flink wat verkoeling. Zonder is het ongeveer 30 graden.

Omdat mijn huis vrij hoog gelegen heb ik zelf niet heel veel last van de regen. Maar hoe lager je komt in de stad hoe erger de huizen en dus de bewoners het te verduren hebben. De regenbuien zijn namelijk erg heftig en hard. We hebben het hier echt over regen waarbij de losse grond gemakkelijke en snel weg stroomt en veranderd in een modderpoel. De regen stroomt naar beneden en de modder dus ook. Het is dan ook een drama om ‘beneden’ te wonen. Je huis bestaat, als je geluk hebt uit betonnen muren en een houten deur, maar vaker is het opgetrokken uit hout en niet al te stevig ook nog. Je kunt je dus wel voor stellen wat de regen en modder doet met deze huizen.
Het regen seizoen is vaak niet langer dan een maand, uiterlijk twee maanden. Maar de ravage die de regen aanricht in die relatieve korte periode is onvoorstelbaar.

Maar goed ik zit dus droog en behalve last van wat lekkende kieren mag ik niet klagen!

Automonteur

Om mijn auto te onderhouden heb ik gezocht naar een monteur. Het zoeken naar een monteur is net als in nederland een zoektocht. Niet iedereen die zegt een auto te kunnen maken, kan ook daadwerelijk een auto maken. Het is dan ook een proces geweest van trial and error en dan voornamelijk error.

Maar nu na een jaar kan ik eindelijke met een gerust hart mijn auto bij een competente monteur laten. Hij behandeld de auto alsof het zijn eigen auto is die nog jaren mee moet gaan en dat is precies wat ik zocht.

Het is de bedoeling dat als je je auto bij de monteur brengt je er dan ook bij blijft om te kijken of hij doet wat je aangevraagd hebt. Dat betekent vaak dat je een hele dat kwijt bent met zitten op een ongemakkelijk bankje(als dat er al is) en streng kijken zodat het lijkt alsof je weet waar de monteur mee bezig is. Het zal voor niemand verbazingwekkend zijn dat ik wel heel streng kijk maar uiteindelijk heb ik geen idee waar ze mee bezig zijn.

Mijn huidige monteur weet dat ik geen verstand heb van auto’s en had dus gemakkelijke en loopje met mij kunnen nemen, maar in plaats daarvan zorgt hij ervoor dat mijn auto rijd en ook nog eens god rijd. Ook verleent hij de service dat hij en zijn werknemers bij mij op het erf komen werken als ik niet in staat ben om mijn auto langs te komen brengen. Dat ik erg tevreden ben met mijn monteur is dan ook zacht uitgedrukt.

Omdat we elkaar de laatste tijd vaak zien heb ik ook de kans gehad om de man achter de montuer te leren kennen. Zo ben ik erachter gekomen dat hij een ernstige ziekte heeft die behandelbaar is, maar waar hij nog niet het geld voor heeft kunnen sparen. Het gaat om zijn spieren. Hoewel hij weet dat ik een klein beetje geld heb heeft hij mij nog nooit om een cent gevraagd. Misschien een rare reden is het wel een de redenen om hem te willen helpen. Verder is het een man die nooit klaagt en het leven, hoe ongelukkig het soms ook is, neemt zoals het is. Om een idee te geven met welke pijn hij dagelijks leeft heb ik een foto gemaakt. Ben nog aan het twijfelen of ik die op mijn blog zal plaatsen. Het is namelijk geen vrolijke foto.


Natuurlijk kom ik dagelijks in contact met mensen die mijn hulp nodig hebben en daar zitten ook echt schrijnende gevallen tussen. Maar ik kan niet tegen iedereen ja zeggen.

Maar bij deze man, die mij helpt wanneer ik daar om vraag, wil ik graag wat terug doen. De operatie voor zijn been kost rond de 500,- euro en dan is hij genezen. Misschien dat de stichting iets voor deze man kan betekenen of in ieder geval op weg helpen.

Groeten uit Yaounde

Sinds juni heb ik de mogelijkheid om af en toe wat van mij te laten horen. Met hulp van mijn schoonzoon en dochter heb ik een blog.pagina aangemaakt. Juni is alweer een paar maanden geleden, maar ik heb het niet eerder aangedurfd om een stukje te schrijven. Nederlands schrijven is voor mij, na al die tijd in Nederland, nog best lastig. Maar ik wil het nieuwe jaar goed beginnen dus ik probeer het gewoon.

Ik woon op dit moment in Yaounde, dat is de hoofdstad van Kameroen, waar ik samen met een van mijn broers woon. Het pas sinds kort dat ik een eigen appartement heb voor mezelf in Yaounde. Hiervoor heb ik of bij familie gewoond of verbleef ik in Maroua(1000 kl van Yaounde) bij mijn man.

Telkens heen en weer reizen heeft veel effect gehad op mijn gezondheid. De afgelopen paar jaar ben ik herhaaldelijk getroffen door Malaria. De meeste mensen kennen malaria als een dodelijke ziekte, wat zeker kan gebeuren als je er niet op tijd bij bent. Zelf herken ken na al die tijd de symptonen dus ik ben er snel bij. Hoewel ik mij bij ziektes vaak niet laat kennen, moet zelfs ik een stap terug doen bij malaria 

De auto die de stichting voor mij heeft gekocht is een bron van geluk, maar helaas ook van frustratie. De auto heeft mij de vrijheid gebracht om te gaan en staan wanneer ik dat wil. Ik ben niet afhankelijk meer van het openbaar vervoer meer om voor mijn projecten op stap te gaan. Naast het feit dat het OV zijn ‘eigen’ tijd aanhoudt is het ook nog erg gevaarlijk. Snel rijden krijgt een hele nieuwe betekenis in Kameroen. Helaas ben ik toch niet zo veilig als ik zelf dacht want ik heb twee ongelukken gehad met de auto. Gelukkig heb ik er niets aan overgehouden, maar de auto was niet zo gelukkig. Na een lang ziektebed(voor de auto) rijd hij dan weer.

Met de auto ben ik ook eindelijk weer het oerwoud in geweest. De laatste keer was 15 jaar geleden en er is sindsdien veel veranderd. De belangrijkste verandering is de bomenkap. Dat is in de afgelopen 15 jaar alleen maar erger geworden. De vrachtwagens rijden nu ook gewoon de hele dag door. Ook de snelweg die op dit moment wordt aangelegd tussen Yaounde en Bertoua doet de zaken geen goed. Aan de ene kant betekent de snelweg voorruitgang, maar aan de andere kant is het een grote achteruitgang. En het einde is nog lang niet inzicht.

De putten die ik vorig jaar heb gebouwd voor de gevangenis en bij het ziekenhuis doen het nog erg goed. De mensen zijn de stichting nog steeds erg dankbaar voor de putten. Mijn oma(86) vind het geweldig dat een van haar kleindochters die put heeft gebouwd. Ik heb haar eindelijk mee kunnen nemen om mijn werk te laten zien. Speciaal voor deze gelegenheid heeft ze haar mooiste kleren aangetrokken 

Ik sluit af met een leuk nieuwtje. In Kameroen is er nu een echte trouwhype aan het ontstaan. En dan bedoel ik daarmee niet de jeugd, maar stellen die al meer dan 30-40 jaar samen zijn en toch nog te besluiten om te trouwen.