Thuis

Ik woon nu alweer een kleine anderhalf jaar in mijn woning in Yaoundé. Nog steeds noem ik het mijn woning, maar voor mijn gevoel komt daar wel steeds meer verandering in. Sinds ik naar kameroen ben gekomen ben ik opzoek geweest naar een geschikte woning waar ik een thuis van zou kunnen maken. Niet alleen voor mezelf, maar ook voor mijn kinderen. Hoewel het misschien tijd zou kosten om iets geschiktst te vinden, ging er vanuit dat ik binnen een jaar toch wel iets moest hebben gevonden.

Daarvan uitgaande heb ik de eerste paar maanden bij mijn broers gewoond. Niet slecht, maar vooral bij bezoek van mijn kinderen was het niet de ideale situatie. Ik ben wat harder gaan zoeken, maar was of net te laat of het was te duur. Uiteindelijk had ik huis gevonden waarvan ik dacht, dit kan wel iets zijn. Het moest een beetje verbouwd worden, maar dan kon iedereen er in. In de tussentijd ben ik ergens in een tijdelijk appartement gaat zitten, bij mijn broer werd het een beetje druk, met de gedacht dat het maar voor een half jaar zou zijn.

Naar mijn idee had ik het huis gekocht, maar uiteindelijk is dat verkeerd afgelopen. Ik was daar erg verdrietig over en heb nog geprobeerd om het recht te krijgen, maar helaas. Mijn tijdelijke appartement had ik niet ingericht, omdat ik dacht toch snel weg te zijn. Er stond een bed, twee stoelen en een klein gaspitje met oven. Een paar maanden geleden ben ik erg ziek geworden en was daardoor gebonden aan huis. Op dat moment merkte ik goed dat ik in deze woning leefde, maar dat ik me er niet thuis voelde. Toen ik weer aan de beter hand was heb ik, met behulp van mijn dochter, de koelkast, de over, foto's, banken e.d. uit de container gehaald en in mijn huis geplaatst. Het voelt nog steeds niet als een thuis, maar de eerste stap is gezet.